MEW og et eller aent band fra USA

Hmmmm... Va på konserten i går. Va bra den. R.E.M. glimta te tider med konge sangar som "Man on the moon", "Everybody hurts", "Leaving New York" og så vidare... Men sjøl om det va ein bra konsert, så nådde eg aldri heilt "ståpelsnivået". Du vet den delen av konsertar der du vanligvis kjenne det at absolutt adle hårå på kroppen reise seg og du e usikker på om beinå faktisk berøre bakken. Det skjer som regel. Men ikkje i går.

Eller... Det e jo ikkje heilt sant. Ståpelsen kom. Men det va onna MEW konserten. MEW hadde oppvarmingå. Eg like musikken te MEW. Det gjer ein slags ro. Det e rett og slett balsam for sjelå. Takk te MEW for å ha redda kvelden i går.

Sveini klare å få det gjort. E kje mye eg synes om han, men når han får Mr. Stipes fra selveste R.E.M. te å snakka te han fra scenen. Då e det gjort!

Kordan spør du?

Jo... Det begynte om morningen. Han drog ut te hotellet R.E.M. sko bo på. Stilte seg opp og venta på at de sko komma. Mr. Stipes hadde sove i bussen og va litt trøtt. Sveini snakka litt med han og fekk autografen.

Og så?

Så kom konserten. Konserten begynte å nærma seg slutten. Mr. Stipes snakka te publikum. Eg tar det på norsk siden min engelsk suge. "Det har vær ein kjempekveld i kveld. Du har fått hatten min", sa han og pekte på ein dude som hadde fått tag i hatten hans før han pekte på Sveini og fortsatte... "Og du, du oppsøkte meg i mårres og vekte meg fra bussøvnen min. Takk!"

Det va det ja...

Dagens sang (i går): What's The Frequency, Kenneth av R.E.M
Dagens venn(er)(i går): Jon, Øyvind, Lester og KK
Dagens minne (i går): Mr. Stipes når han snakka te Sveini fra scenen