Jepp...
Det begynne å bli sjeldnare og sjeldnare mellom oppdateringane her. Og samtidigt føle eg at eg har mer og mer g ville ha sagt. Men ka skjer så når eg sette meg ner og endelig skrive litt her? Det komme ikkje ud. Ordå altså. Ordå eg vil at ska komma ut. For akkuratt nå så har eg så mange tanker i håve mitt. Eg e i ferd med å nerma meg den måten å tenka på som eg har hatt så mange ganger før. Ein måte eg ikkje like. Ein mørk tankegang.
Eg har ein tanke i håve for tiå. Eller det e vel ein million. Men den tanken som pleie å komma igjen flest ganger e den som seie at nå e det på tide å komma seg vekk. På tide med någe nytt. Eg vil vekk. Vekk fra der eg e nå og over i nye baner, nye miljø, møta nye mennesker og utforska mine egne grenser. Nå hørres det kanskje ut som om eg har det heilt ræva nå. Det kan eg med trygghet sei at eg ikkje har. Eg har verdens beste kjæreste, jobb, gode venner, foreldre som bryr seg om meg og mer enn -25 kroner på kontoen. Alt dette e vel og bra, men eg kjede meg. Eg vil någe mer.
Eg lese og hørre heila tiå om mange mennesker som e omtrent på min alder som klare forskjellige ting. Fantastiske ting. Utrette mirakler nærmast. Det rive. For det føles ut som om at eg ikkje klare å utretta någe. Eg har ikkje fullført videregående. Der mangle eg fremdeles ein karakter i fransk. Eg har ikkje klart å ta lappen ennå og Gud vet kor lenge eg har holdt på. Eg har ein million ting som eg starte på, men som eg aldri klare å fullføra. Ting eg ikkje klare å bli ferdige med. Og det rive. Ikkje bare det at eg ikkje klare å bli ferdig med tingå. Men det rive og at eg ikkje klare å retta fokuset og konsentrasjonen mot ein ting lenge nok te å få det ferdig. Gud vet kor mange ganger eg har ville gjort någe, men ikkje hatt hverken konsentrajonen eller viljen te gjør det. Eg seie at eg ska gjør ting, men får det sjelden gjort. Og det får meg te å føla meg som alt aent enn ein god person.
Så eg glede meg nå te å komma meg vekk litt i januar. For någen dager siden så va det 2 månedar igjen. Og eg håpe at det blir bra.
Men nok slit om meg og mitt. Kordan har du det?
Eg har ein tanke i håve for tiå. Eller det e vel ein million. Men den tanken som pleie å komma igjen flest ganger e den som seie at nå e det på tide å komma seg vekk. På tide med någe nytt. Eg vil vekk. Vekk fra der eg e nå og over i nye baner, nye miljø, møta nye mennesker og utforska mine egne grenser. Nå hørres det kanskje ut som om eg har det heilt ræva nå. Det kan eg med trygghet sei at eg ikkje har. Eg har verdens beste kjæreste, jobb, gode venner, foreldre som bryr seg om meg og mer enn -25 kroner på kontoen. Alt dette e vel og bra, men eg kjede meg. Eg vil någe mer.
Eg lese og hørre heila tiå om mange mennesker som e omtrent på min alder som klare forskjellige ting. Fantastiske ting. Utrette mirakler nærmast. Det rive. For det føles ut som om at eg ikkje klare å utretta någe. Eg har ikkje fullført videregående. Der mangle eg fremdeles ein karakter i fransk. Eg har ikkje klart å ta lappen ennå og Gud vet kor lenge eg har holdt på. Eg har ein million ting som eg starte på, men som eg aldri klare å fullføra. Ting eg ikkje klare å bli ferdige med. Og det rive. Ikkje bare det at eg ikkje klare å bli ferdig med tingå. Men det rive og at eg ikkje klare å retta fokuset og konsentrasjonen mot ein ting lenge nok te å få det ferdig. Gud vet kor mange ganger eg har ville gjort någe, men ikkje hatt hverken konsentrajonen eller viljen te gjør det. Eg seie at eg ska gjør ting, men får det sjelden gjort. Og det får meg te å føla meg som alt aent enn ein god person.
Så eg glede meg nå te å komma meg vekk litt i januar. For någen dager siden så va det 2 månedar igjen. Og eg håpe at det blir bra.
Men nok slit om meg og mitt. Kordan har du det?
posted by Tronny | 11:55 p.m.
1 Comments:
har det bra jeg:) føler det på akkurat samme måte som deg!
Legg inn en kommentar
<< Home