"Æg kan væra boksebagen din!"

"Æg kan væra boksebagen din!" Det seie kanskje så ikkje mye for deg. Men det e ein ganske god setning. An komme fra ein eg gjekk i klassen med. Begynelsen på denne samtalen va enkel og grei. Det e litt lenge siden an va i "nuet", så an e vel kje heilt korekt.

-Meg: "hei"
-Han: "hei"
-Meg: "kordan har du det?"
-Han: "Heilt ok, ka med deg?"
-Meg: "ikkje heilt bra"
-Han: "Å, fortell. Æg kan væra boksebagen din"

Av og te så e det greit å sleppa ud litt av trykket som finnes. Eg e kje så flink med fysikk og sånne ting, men hvis ikkje eg huske feil så kan et for høgt trykk føra te at någe går galt. Sånn e det med følelser og. Hvis enn e grusomt sint så hjelpe det på om enn kan slå hardt i veggen, eller hvis enn e sinnsykt trist så e det bra å grina ein skvett. Men det hjelpe på å snakka med någen om det. La någen bli ein slags "verbal trykklettar" for følelsene på ein måte. Bare det å la någen vida at du e der for de kan vær nok.

"Eg e her for deg hvis du vil snakka"

Den setningen holde.

Og eg vil takka adle de som har vore "verbale trykkletterar" for meg. Takk. Det hjelpe!