Friends

Vil bare dela et fint bilde som eg fant på nettet med dokker. Dette må uten tvil vær et av de finaste bildene eg vet om. Det seie så mye!

For litt over 2000 år siden va Gud så lei av at me mennesker bare glei mer og mer i fra han. Men han konne ikkje straffa oss. Det hadde han lova oss og med regnbuen beviste han det for oss. Eg ser for meg at han satt med middagsbordet sammen med hans sønn. Jesus. (kem har sagt at Gud ikkje spise middag?) Eg kan tenka meg at diskusjonen va livlige, som i andre hjem. Men i stedet for politikk eller sport, va samtaleemnet mellom far og sønn mennesker. Eg kan tenka meg at far va fortvila over alle de andre barnå hans som ikkje va så nær han lengre. Han sa vel te Jesus at han ikkje viste råd og at Jesus tenkte lenge før han sa: "Hei far! Eg kan ta på meg skyldå og straffen for mine brødre og søstre nere på Tellus". "E du sikker?", tror eg Gud svarte med ein gang. "For du e klar over at alt det vonda menneskene har gjort og komme te å gjør vil kreva tidenes megastraff?". Eg tror Gud va bekymra for sin sønn.

Ka e då den ultimate straff? Å bøta med livet? Å bli håna? Eller å bli svikta av venner? Jesus tok formen te et menneske. Levde et bortimot perfekt liv. Han hadde gode venner hans disipler og han konne gjør nesten ka han ville, hvis han ville det då, men det e ein aen sak. Men som menneske så blei han forfulgt. Han blei på sin dødsdag svikta av sine nermaste venner, håna av mobben, han blei torturert og han blei korsfesta.

Eg har hørt at korsfestelse e den verste måten å dø på. Det e vistnok ikkje utmattelse, sult eller dehydrering du dør av. Du blir vistnok kvalt sakte siden du ikkje får nok loft i longene når kroppen din blir strokken så vilt. Jesus opplevde dette pluss å få ein spiker igjennom kvert håndledd og ein igjennom leggbeinå i tillegg.

Tenk at han tok den ultimate straff for meg og deg. For alle faktisk!

Tenk at han hadde ein far som va villige te å la sin sønn gjør det for oss. Ingen fedre vil at deiras sønner ska gå igjennom någe vondt. Eg ska fortella om tri forskjellige fedre. Eg har ein venn som fortalte om hans far. Han sa det at dette va ein far som stilte opp og la alt te rette for at sønnen hans skolle ha det bra. Kjøpte inn masse dyrt utstyr te hobbyane te hans sønn, satte egne interesser i andre rekka og støtta hans sønn uansett. Ein aen venn fortalte om hans far som va villige te å kjøra han te hans fyste skoledag på folkehøgskolen. Det e fem timar kver vei. Det vil sei ti timars kjøring på ein dag for hans sønn. Og så har du min far. Han gjør alt for meg og min bror. Hvis eg e på Bryne og ikkje klare å komma meg hjem klokkå tri på nåttå så kan eg ringa og han vil vær der innen ein halvtime. Det e ein trygghet som e ubeskrivelig.

Gud va lika glad i sin sønn som alle de tri fedrene e i oss. Men han va så glad i meg og deg at han lot sin sønn ta straffen for oss. E kje det fantastisk?