Bright eyes...

Kanskje e et av mine favorittord. Det e et ord som sveve i mellomrommet mellom alt og ingenting. Det e ordet som seie at det kan vær ein mulighet for at ting skjer, men helst ikkje regn med det.

Men eg ska kje skriva om kanskje. Eg ska skriva om meg. Det har eg sagt før og det seie eg igjen. Meg, meg, meg og meg!

Knut og KK. Ikkje begynn å sammenligna meg med visse folk nå... For då bler eg sur :P

Eg har fonne ud någe eg egnetlig har vist lenge. Eg har ein selvtillitt og et sjølbilde som svinge raskare enn meiningane te John Kerry. I det eina øyeblikket e eg verdens beste. Då smile verden te meg og de damene eg smile te smelte. Eller, i hvert fall så e det sånn eg føle det. I det nesta øyeblikket e eg verdens styste avskom. Verden hate meg og de damene eg smile te har lyst te å spy. Eller, i hvert fall så e det sånn eg føle det...

Men men...

Eg tror eg har fonne ut koffer eg har så ofte vondt i håve... I går kom mamma og Sveini hjem fra ferien på hyttå. Samtidigt kom håvepina. Faktisk i det sekundet de kom så kom an. Tilfeldig? Neppe...

Dagens sang: Bright eyes av Simon&Garfunkle
Dagens venn: KK og dataen
Dagens minne: Å gå hjem fra KK...